یک پک تلخ به سیگار تلخ ...

دغدغه‌ی این روزهای من دیدن بعضی از  پسرهای نوجوانیه که کوچه به کوچه راه میفتن و دزدکی یک سیگار رو لای انگشتان شون قایم کردن تا جای خلوتی پیدا کنن یه نفس عمیق به سیگار بزنن و آینده‌ی تلخ شون رو رقم بزنن.

بارها از سر دلسوزی نزدیک شون شدم، عین اون کسی  که به یک باره جن دیده باشه، از ترس  یه چند قدم عقب قدم برمیدارن، اما به آرامی  ازشون می خوام گوش کنن، وقتی می گم میدونی این سیگاری که الآن دزدکی می خوای بکشی بعدترها که آزادانه می خوای بکشی چی به سرت میاد، بعضی‌ها شون ته مونده ی سیگار و میندازن زیر پاشون، میگن چشم خواهر حق باشماست، بعضی‌ها هم میگن خسته شدیم و راهشون می گیرن میرن، می پرسم از چی، میگن از روزگار...