ما گذشتیم و گذشت آنچه تو کردی با ما

سلام

نامه ای به دختران ایران

چند روز قبل یکی از دوستان پستی گذاشته بود در مورد انتقام از جامعه بخاطر تاخیر در ازدواج و حالا من میخوام نظر ایشون رو کامل کنم و البته یه امار هم از بچه های اینجا بگیرم. چند نفری اینجا اون اقای سوال کننده رو مسخره کردن که "خب بکن به کسی ضرر نمیرسه به خودت ضرر میرسه" و ... چون نظر من هم مثل اون اقا بود خواستم بدونید افرادی با این افکار یه شبه به این نتیجه نرسیدن برایند چندین سال از زندگیشون این تصمیم شده.

خانمی تو این سایت و بیرون نیست که وقتی ازش میپرسی معیارت چیه نگه اخلاق و ایمان و نمیدونم چشم پاک و ... اما وقتی قضیه جدی بشه میبینی میگه شغل نداری ؟ خب پس نون و عشق بخوریم؟ خودمون رو مسخره نکنیم دیگه مادیات معیار دخترها هست حالا اگر دختر با انصافی باشه به شغل اکتفا میکنه اگرم بی انصاف باشه میگه خونه چی نداری؟ ماشینم که نداری؟ پس چرا اومدی خواستگاری؟

بنابراین خانم ها زن باشید و بیاید بگین برامون مهمه خیلیم مهمه. حالا اینکه پدر گلتون که با شغل رفته خواستگاری تو چه شرایطی بوده رو کار ندارم. بگذریم از اینکه با فوق دیپلم و دیپلم و نهایت لیسانس رفت سر کار یعنی اون زمان که من 22 سالم بود. تازه از اینم بگذریم که پدرتون خودش خونه هم نداشت ولی از ما توقع دارین. به اینها کار ندارم قصد هم ندارم به این تفکرات خانم ها ایراد بگیرم بیشتر دوس دارم سرگذشت پسرها رو بررسی کنم چون من خودم پسرم و بین اونها بودیم و میبینم چه اتفاقی داره براشون میفته. میخوام ببینم تاثیرات این افکار جامعه چیه ؟