به خانه‌ای که می‌خواستم رسیدم امّا سردرگم شده ام

سلام

از کودکی آرزو داشتم خانه ویلایی داشته باشیم. خانه مادر بزرگم که می‌رفتیم می‌گفتم چه قدر این خانه‌ها خوب اند. خودمان در آپارتمان زندگی می‌کردیم و همسایه‌هایی داشتیم که کارهایی می‌کردند که اذیت می‌شدیم. می‌گفتم ای کاش خانه‌ای داشتیم که تمامش مال خودمان بود و این مشکلات آپارتمان را نداشت. 

ما دو تا آپارتمان داشتیم که یکی را نشسته بودیم و ان یکی را اجاره داده بودیم. هر دو را فروختیم و هر چه پول داشتیم گذاشتیم رویش. یک خانه کلنگی (دو طبقه حیاط دار) خریدیم. امّا الآن احساس بدی پیدا کرده ام. گاهی می گویم کار درستی کردیم. به خانه مستقل رسیدیم و از دردسرهای آپارتمان راحت شدیم. گاهی می گویم کار غلطی کردیم. این خانه خیلی قدیمی است. 

حالا می گویم آپارتمان خوبی‌هایی دارد. خانه ویلایی هم خوبی‌هایی دارد. امّا بهترین خانه، خانه ایست که ترکیبی از این دو باشد. یعنی اپارتمانی که تمام طبقاتش مال خودمان باشد. دیده ام برخی آپارتمان‌های سه طبقه قدیمی یک جا فروخته می‌شوند. امّا این گونه آپارتمان‌ها خیلی کم اند.