داغونم که چرا کسی که بهش اعتماد داشتم باعث مضحکه شدن من شده

به واسطه زمینه کاریم با پسری سه سال همکار بودیم در سمت مشابه. ایشون از من کوچکتر بودن و متاهل. اوایل کار یه مقدار حسادت کاری داشتن چون قبل من اومده بودن و من سرپرست بخش اونها بودم.ولی کم کم درست شد.  پسر اروم و مودبی بود. و من چون زیاد دوست نداشتم با بقیه مردها سر و کله بزنم اکثرا اون رو واسطه قرار میدادم. و بعد سه سال همکاری تقریبا اعتماد سازی خوبی صورت گرفته بود طوری که من خیلی وقت ها ناراحتی از دیر حقوق گرفتن یا مشکلات پیش اومده با مدیر بخش و کلا گلایه های محیط کار رو پیش اون میکردم اون هم شنونده خوبی بود. این رو هم بگم اصلا اصلا صمیمیت یا راحتی غیر کاری نداشتیم. 

سال پیش به خاطر مشکلاتی که با مدیر شرکت پیش اومد ایشون استعفا دادن و رفتن. 

دو روز پیش من با یکی از همکارام سر بی نظمی کار دعوام شد و اون وسط دعوا برگشت یکی از گلایه هایی که من به همکارم قبلیم گفته بودم از اینکه مدیر بخش ادم بی برنامه ای هست و ... رو تو صورتم کوبوند. منم اصرار کردم بهش که این حرفو کی بهت گفته ، گفت اقای فلانی همیشه میومد پسرها رو جمع میکرد دور خودش و حرف های تو رو میگفتن و مسخرت میکردن و میخندیدن. من هر روز گزارش روزانه برای مدیر بخش رد میکنم جزو وظایف کاریمه. و بایگانیشون میکنم. از روند کار و کم و کسری ها. گاهی هم اگر کسی از پرسنل کوتاهی کنه یا کار رو بهم بزنه تو گزارش میارم. گفت که با گوشیش از برگه های تو عکس میگرفت و میومدن پیش پسرها میخوندن و بهت میخندیدن. با اینکه خودم میدونم  هیچ چیز خنده داری تو برگه های من وجود نداره.    

این حرف رو که گفت انگار برق گرفت من رو . هر چند من جز گلایه محیط کار چیزی بهش نگفته بودم ولی کلا داغون شدم در حدی که گریه کردم. چرا و چرا و چقدر ادم میتونه دو رو و بی وجدان باشه که بقیه پسر ها رو جمع کنه و یکی رو دست بندازن و مسخره اش کنن.