گلایه ای در مورد سانسور در خانواده برتر

روزتان بخیر اگر در روز و شبتان بخیر اگر در شباهنگام این چند خطم را می خوانید.

درباره (سانسور) و سرکوب گفتار چند سخنی نوشته بودم که اگر مورد پذیرش قرار نگیرد اقلاً مورد نگرش واقع شود.

ما کاربران از ستم فیلتر سایر پیام رسان ها و شبکه ها به این سوی گسل پیدا کردیم. به کدامین گناه ناکرده چوب سانسور را برتن و جان این واژگان بی دفاع می زنید؟  

گفتیم، اندک امیدی اگر باشد در اینجا نهفته خواهد بود.

از چه می‌ترسند که فیلترمان می‌کنند؟ ستمی بالاتر از سرکوب سخن نیست، واژگان همچون نهال تازه خواهان بستر حاصلخیز است، با فیلتر و سرکوب این نهال را می‌خشکانید و می میرانید، مرگ سخن در نگفتنش است.

قلم‌هایمان را شکستند و زین پس شکسته می‌نویسیم، تیغ فیلترهای شان مدادهای مان را شکانده، سیاهی قلم را از ما گرفتند و رو سیاهی را از آن خودشان ساختند.

ما فرزندان این آب و خاکیم و حق آب و گل داریم، آنان نیز گل آلودمان کردند و در آب گل آلود فقط گل خورک رشد میکند، جملگی به گل نشستیم.