از ظاهربینی خسته شدم

سلام روز تون بخیر

من ۲۲ ساله هستم و دانشجوی علوم پزشکی

راستش سؤالی داشتم در مورد چیزی که خیلی ذهنم رو درگیر کرده این دو سال.

من ظاهر خیلی خوبی دارم یعنی این طور میگن و این طور نشون میدن در مواجهه با من!

 و از وقتی وارد دانشگاه شدم تغییراتی کردم که فکر می کنم به خودم نزدیکتر شدم امّا از خدا دورتر. چادری که اجباری بود کنار گذاشتم چون واقعاً هم سختم بود هم به دلیل مسائلی زده شده بودم ازش ولی هنوز براش حرمت قائلم و اگه چادر سر کنم درست می پوشم. 

ضمن اینکه یه آرایش کوچولو و خیلی محوی روی صورتم دارم که دوستانم میگن اصلاً نمیفهمن اگه نمی گفتم امّا من متوجه تغییراتش روی صورتم میشم چون پوست و موی روشنی دارم و جدا رنگ و رو میده بهم. 

حالا با این وصف پسرهایی که میان جلو و ابراز علاقه غیرمستقیم می کنن یا می خوان باهام کم کم آشنا بشن، یا پایه مذهبی آنچنان قابل قبول ندارن یا اگه دارن این طوریه که حس می کنم منو برای ظاهرم می خوان.