چه جوری با شهدا دوست میشید؟

سلام خدمت همه

راستش من پسری نوجوون هستم و مدتی هست با اختیار خودم به شهدا علاقه مند شدم.

قبلا این جوری نبودم و می گفتم که اون ها هم یکی بودن که کشته شدن و دستشونم درد نکنه و دوستی با شهدا الکیه و غیره... ولی وقتی یه بار معلّم دینی مون داشت راجع به اینکه خدا تو قرآن گفته شهدا زنده و امام حسین و حتی شهدای جنگ ۸ ساله ایران و عراق هم در واقعیت نمردن و زنده و ان، تو این وبسایت هم خیلی می‌دیدم که بعضی ها از شهدا حاجت گرفتن و باهاشون دوستن (این هم تو پرنتزی بگم که شهدا فقط محدود به ایران و زمان حال نیستن، بینهایت شهید داریم که اسم شهید روی اون ها نیست ولی شهیدن و کسی نمی‌شناسن شون)

قبلش واقعاً این ها رو قبول نداشتم و می گفتم مخالف اسلامه، ولی آروم آروم دیدم که نه بابا، اینکه ما به شهدا (یا اهل بیت) توسل میجوییم و ازشون مثلا تقاضای شفا می کنیم، اصلاً کفر نیست، درست مثل کسیه که برای سلامتی اش به دارو و دکتر متوسل میشه. اون فرد از خدا سلامتی می خواد و دارو و دکتر رو واسطه قرار میده، حالا ما هم شهدا(یا اهل بیت) رو با توجه به سخن خدا که زنده اند، واسطه قرار می دیم تا شفاعت ما رو پیش خدا کنند!