پس من با کی حرف بزنم؟

سلام به تموم دوستان گل

من دختری در آستانه ۱۹ سالگی، و فرزند اول خانواده هستم. دختری برون گرا و شاد و شوخ طبع (به موقع) و در موقعیت های مختلف شیطون یا آروم هستم. (بنا به شرایط)، بذارین خصوصیاتم رو بگم قصد تعریف ندارم ولی دارم میگم که شما از خصوصیاتم مطلع بشین؛

دختری با حجاب و بدون آرایش و همیشه یه لبخند ملایم رو لب هام هست، همیشه تمیز و آراسته و شیک پوشم. تو درس و زندگی و هنر واسه خودم برنامه ریزی دارم. تازه دفتر برنامه ریزی درسی با دفتر برنامه ریزی زندگیم جداست و هر روز کارهام رو یادداشت میکنم و خودم رو موظف میدونم که انجام شون بدم. واقع بین هستم. خیال باف نیستم‌، هنر آشپزی و شیرینی پزی در حد مقدماتی بلدم، خانه داری در حد حرفه ای بلدم.

قبلا که مدرسه میرفتم به این کارها علاقه نداستم و انجام شون نمیدادم و میگفتم هر وقت رفتم دانشگاه کار خونه انجام میدم، و به قولم هم عمل کردم و از وقتی پام به دانشگاه باز شد کار خونه و کارهایی که در بالا ذکر کردم رو انجام میدم، اونم با عشق و علاقه، کلا آدم دیگه ای شدم. در صمن اعتماد به نفس و عزت به نفسم هم رفته بالا و اجتماعی تر شدم‌، نماز هام ر هم عید تا الان شروع کردم به خوندن، قبلا به خاطر عدم علاقه نمیخوندم ولی الان با عشق میخونم. خوش اخلاقم. ولی مامانم بدجور رو مغزم راه میره ...