نگاه کن داستان عشق می خوانند

سلام

می اندیشم با رقص واژگان شوری بیافرینم برای ابراز وجود تا بدین سان احساس پاک و بغض نهفته ام را یاری سازم. با خاطراتش گاه غمگینم و گاه شاد . ارمغان این دوگانگی پریشانی روح سرگردانی تن ناله دل و افسوسی در امتداد بی نهایت.

با یاد او حرارت عشق در اندرونم زبانه میکشد و با نبودش بار غم به دوش ، گاه از خودم نالانم که چه فرصت ها برای بودن در کنارش از دست داده ام .

خوش دارم

می بود به چشم های متحیر زیبا و نجیبش خیره میشدم و نوایی به زیبایی آواز پرندگان ، یا نغمه هایی که ثمره اش عشق اوست می سرودم و طبل رهایی از بند تنهایی می نواختم .