سعی کردم خواستگارم رو درک کنم ولی درک متقابلی از اون نمی بینم

من درباره این حالاتش با مشاور هم حرف زدم. مشاور بهم گفت تو خودت حاضری مثلا صرفا جهت آشنایی با ایشون دو هفته کارتو رها کنی و بری نزدیک ایشون؟ که من گفتم نه الان همچین ضرورتی نمیبینم! مشاورم گفت خب اونم لابد براش همینجوریه! 

ولی خب من دخترم ، الان تو همین فاصله چند مورد دیگه پیش اومد که سریع رد کردم، الان میگم شاید اشتباه کردم، درسته بهش علاقه دارم ولی وقتی از سمت اون اشتیاقی نمیبینم واقعا باید روش حساب کنم؟ 

البته بی انصافی نکنم، وقتایی که تعطیلی دارن  بیشتر باهام در ارتباطه یا یکی دوبارم خواست بیاد توی تعطیلیاش تو شهر محل اقامت من باشه که البته جور نشد. 

من گفتم شاید این خصلت مرداس که این مدلی باشن و محتاطانه بخواد پیش بره... ولی با خوندن نظرات اقایون تو این سایت ندیدم کسی اینقدر بی احساس و غایب باشه! 

کلا انگار من جزو اولویتاش نیستم. حالا خودآگاه یا ناخودآگاه! ولی اگه بهم علاقه داشت اینجوری نبود نه؟ هر طور بود وقت میذاشت ...آقایون بگن؟؟!