شاید اگه درخواست رابطه رو قبول می کردم ...

سلام

ببخشید اگه متنم طولانیه ، ان شاء الله کمکم کنید و همیشه دعا گوی شما باشم ، کسی نیست این حرفا رو بزنم باهاش .

من از ۱۷ سالگی به خاطر یه سری مشکلات خانوادگی و تحت تاثیر دوستان قرار گرفتن دوستی با نامحرم رو شروع کردم و تمام دوستی هام به صورت اینترنتی بود . بعد از اولین ملاقاتم تموم میشد و حدودا بیشتر از ۱ ماه طول نمیکشید . اون جوری نبودم که خودم دوست داشته باشم هی رابطه تموم کنم و برم با کس دیگه، اصلا اینجوری نبود.

یعنی با هر کس دوست میشدم همو میدیدیم میگفت تو خیلی خوبی من لیاقتت رو ندارم. واقعا تنها دلیلی که شروع میکردم این بود که میگفتم خوبه که یه نفر پیشم باشه تو مشکلات شاید این یکی فرق کنه بمونه و این داستانا . و بعد از تموم شدن هر کدوم تا چند وقت حالم بد بود و هی وابسته میشدم.

گذشت و بیخیال شدم . سال کنکورم خیلی درس خوندم خیلی که همه انتظار سه رقمی داشتن ازم. مادر من مشکل اعصاب دارن ولی ما اوون موقع نمیدونستیم .فقط به من گیر میدادن مادرم،  درس میخوندم خب پیششون نبودم ، دعوا میکرد با من که چرا انقدر درس میخوونی و منو تنها میذاری ؟