دارم دیوونه میشم، نمیدونم چرا انقدر حسودم

سلام

بنده دختری ۱۹ ساله هستم... مشکلم از حدود یه ماه و نیم که وارد دانشگاه شدم شروع میشه.. اول یه بیو گرافی از خودم میدم... ؛

بنده تو یه شهر خیلی کوچیک زندگی میکنم..به همین دلیل تا یادم میاد هیچ وقت اینجوری نبوده که بخوام با دوستام بیرون برم و... همیشه تو خونه بودم چون شهرمون واقعا جایی برای رفتن نداره.

به همین دلیل خیلی کم تو اجتماع قرار گرفتم... کلا منزوی هم هستم یه خورده.. اعتماد به نفسمم خیلی کمه.. مخصوصا از وقتی وارد دانشگاه شدم بدترم شده.. با این که همه میگن چهره ی خوبی دارم. ولی جدیدا از دیدن چهره ی خودم تو آینه وحشت دارم... کلا تو ذاتم خجالتی بودنم هست..

تو دبیرستان دوست صمیمیم دختر پررویی بود. این باعث شد وضعم خیلی بهتر شه..حداقل از حق خودم دفاع میکردم یا اینکه حتی شوخی زیاد میکردم.. البته جلو دوستای خودم... شاید فکر کنین مشکل من به این موارد برمیگرده ولی اینطوری نیست.. مشکل من در مورد هم اتاقیام تو خوابگاست.