تجربیات شما از زندگی در آپارتمان اجاره ای

سلام

من همون سوال کننده پست "مزایا و معایب زندگی مشترک در خانه پدری هستم" . اولا از همون دوستانی که در اون پست جواب دادند و کمک کردند کمال تشکر رو دارم.

دوستان، به نظرتون شروع زندگی در طبقه بالای خانه پدری مناسب است یا آپارتمان اجاره ای ؟ لطفا کسانی که تجربه آپارتمان نشینی و اجاره نشینی دارند از سختی هاش بگن . اجاره نشینی سخته ؟ یعنی ارزشش رو داره آدم بره اجاره کنه؟

و اما ویژگی طبقه بالای خانه پدری ام:

کلا ٦٠ متر ایناست. البته طبقه بالا فقط اینطوره و طبقه پایین بزرگه. حال خانه جمعا با آشپزخانه: ٣٥ متر ایناست. دو خوابه هست که خواب هاش استاندارد هستن تقریبا از نظر اندازه. سرویس اینا هم مستقل از طبقه پایین وجود داره. کف پارکت هست. لوستر هم دارد. آشپزخانه کاشی کاری شده از جنس خوب هست.

حالا به نظرتون، زندگی به صورت موقتی (در حد ٥-٦ ) سال در این چنین خونه ای خوبه یا برم خونه رهن و اجاره کنم و اجاره نشین بشم یا کلا تا زمانی که خونه نخریدم ازدواج نکنم ؟ ضمنا ٢٥ ساله هستم.

دوستان، لطفا حاشیه نرید و نگین هر کس متفاوته و ... که واقعا از بس تو وبلاگ شنیدم برام تکراری شده. من نظر خودتون رو میخوام تا بدونم اکثریت نظر افراد چیه و باهاتون مشورت کنم. وگرنه بنده هم میدونم سلایق متفاوته.

ضمنا حتما بگین که اجاره نشینی و مشکلات آپارتمان نشینی چیه که خودتونم ازش بدتون میاد؟

من شنیدم که تو بعضی آپارتمان ها صدای تخت و مسائل زناشویی هم میاد که من به شدت به چنین موضوعاتی حساسم. کلا به صدا حساسم.

ممنون از راهنمایی هاتون