معتقد بودم نیروی عشق پاک، صاف و زیباست ولی ...

سلام

بنده یکی از خواننده های خاموش این سایت هستم . راستش نمیدونم میخوام سوال کنم یا درد و دل . چند وقت پیش برای یکی از اشناهای نزدیکمون خواستگار اومد که چند سالی ازش کوچیکتر بود آقاهه.

ایشون هم چون منو مثل داداششون میدونن ازم خواستن کمکشون کنم . منم توی نت دنبال همچین مورد هایی میگشتم تا اینکه وارد این سایت شدم . من پسری ۱۸ ساله هستم واقعیتش خیلی سنم کمتر از اونه که بخوام راجع به ازدواج و این حرفا صحبت کنم ولی یه سری مسائل خیلی اذیتم میکنه .

توی دوران مدرسه هر وقت با دوستام راجع به عشق و عاشق شدن صحبت میکردیم اونا همش میخندیدن و میگفتن آقا این مسخره بازیا چیه؟! ولی من همیشه برای این کلمه یا بهتره بگم احساس ، احترام خاصی قائل بودم و اونو خیلی مقدس میدونستم ، نمیدونم چرا ولی توی وجودم براش خبردار وایمیسادم .

دوستام همیشه راجع به این که زن باید خیلی خوشگل باشه و از این حرفا صحبت میکردن ولی من این مسائل جذابیتی برام نداشت و همیشه به اون احساس عجیب و غریب فکر میکردم  که کوه بیستون به خاطرش کنده شد در حالی که میگن شیرین اصلا دختر زیبایی نبوده.