چیکار کنم امام حسین ازم راضی باشه با این دل سیاهم

سلام

لطفا مقدمه سوال من رو بخونید ؛

امسال تو عزاداری امام حسین خیلی حس و حال حسینی داشتم و خیلی گریه کردم حتی سعی کردم بیشتر از سال های قبل تو هیئات و دسته های عزاداری شرکت کنم تا شاید خود حضرت کمکم کنه و درست شم. ولی ...

باز هم شد مثل سال قبل. یکی حرفی زد و رفتاری کرد که باعث شد تموم حس و حالم عوض شه  و تاسوعا و عاشورا رو درک نکنم. باز دلم پرِ کینه شد، باز تموم فکر و ذکرم شد این که "جوابشو بده"..."محلش نذار"..."مثل خودش باهاش حرف بزن"...

بذارین مفصل بگم چمه! از قدیم شنیدم که میگن دعای کسی که دلش صافه زود میگیره . مشکل من اینه که حس میکنم دلم صاف نیست... یکی دو ساله که اینجوری شدم هیچکی نمیدونه و نمیفهمه ولی خودم دقیقا میفهمم دارم سیاه میشم!

وقتی ته دلم راضی به قبول شدن فلانی تو دانشگاه های خوب کشور نیستم... وقتی کسی اشتباهی مرتکب میشه ته دلم خوشحال میشم... وقتی برام خواستگار میاد و افتخار میکنم که من خواستگار دارم ولی فلانی نداره! وقتی یه کاری از دستم برمیاد و ذوق میکنم که فلانی این کارو بلد نیست انجام بده... و ... از این نمونه ها زیاده.