عاشق پسرایی که هیچی ندارن نشید !

سلام

ببخشید اگه متنم طولانیه . 25 سالمه. چند سال پیش با پسری آشنا شدم و بعد چند ماه دوست شدیم. این پسر هیچی نداشت. هیچی به معنای واقعی. درسش در آستانه مشروطی و اخراج, سربازی نرفته بود, کار نداشت, هیچ مهارت خاصی نداشت, قیافه معمولی, تیپ ساده, نه خونه نه ماشین, حتی خانواده ای که حمایتش کنن هم نداشت, حتی یک رفیق درست حسابی هم نداشت.

اما خیلی مهربون بود, باغیرت بود, صاف و صادق بود, داراییش همینا بود درسشو که کم مونده بود اخراجش کنن و زیادم براش مهم نبود که اخراج بشه یا نشه بهش انگیزه دادم تا ادامه داد و سه ترم بعد لیسانس گرفت.

همش میخواست از سربازی فرار کنه چون میترسید منتظرش نمونم ولی کلی بهش روحیه دادم تا بدونه ده سال هم بگذره منتظرشم. سربازیش هم تقریبا یک و نیم سال طول کشید. بعد مشکل کار.. پس انداز خیلی کمی داشت, نمیدونست این پولو نگه داره بعدا خونه رهن کنه یا خرج عروسی رو بده یا کار شروع کنه.