خانواده برتر

کوری صورت یا پروسوپاگنوزیا یک اختلال مغزی است که با ناتوانی در تشخیص یا تمایز چهره مشخص می شود. افراد مبتلا به نابینایی صورت ممکن است برای مشاهده تفاوت در چهره افراد غریبه تلاش کنند. برخی دیگر حتی ممکن است به سختی چهره های آشنا را تشخیص دهند. این افراد ممکن است در تشخیص مکان ها و مسیریابی، اشیاء و اتومبیل ها هم دچار مشکل باشند. تخمین زده می شود که این اختلال حدود 2 درصد جمعیت عمومی را تحت تأثیر قرار می دهد. علائم پروسوپاگنوزیا چیست؟ شایع ترین علامت نابینایی صورت، ناتوانی در تشخیص یا تمایز بین چهره است. این ممکن است ایجاد روابط را چه در محیط شخصی و چه در زمینه حرفه ای دشوارتر کند. ممکن است برای افراد مبتلا به نابینایی چهره بسیار دشوار باشد که فردی را شناسایی کنند که در محیط یا زمینه متفاوتی نسبت به شرایطی که به آن عادت کرده اند ظاهر می شود. افراد مبتلا به پروسوپاگنوزیای خفیف ممکن است فقط برای تشخیص چهره افراد غریبه یا افرادی که به خوبی نمی شناسند تلاش کنند. افراد مبتلا به نابینایی صورت متوسط ​​تا شدید ممکن است در تشخیص چهره افرادی که مرتباً می بینند، از جمله اعضای خانواده و دوستان نزدیک، دچار مشکل شوند. در صورت های بسیار شدید، افراد مبتلا به نابینایی صورت ممکن است چهره خود را هم تشخیص ندهند. این ممکن است باعث اضطراب اجتماعی، انزوا یا افسردگی شود. اگر پروسوپاگنوزیا دارید، هر چند وقت یکبار چند چهره را فراموش خواهید کرد. این یک مشکل مداوم و تکراری خواهد بود که از بین نمی رود. اگر فرزند شما دچار نابینایی صورت باشد، ممکن است: منتظر بمانید تا وقتی آنها را از مدرسه یا رویدادی تحویل می گیرید، قبل از آمدن آنها دست تکان دهید. وقتی قرار است به سراغ شخص خاصی بروند، به غریبه هایی که فکر , ...ادامه مطلب